آرزویی برای فردا

دیروز ظهر برای چکاب ماهیانه، و اطمینان از سلامتیت، تو را نزد پزشک بردیم.

دیروز ظهربرای چکاب ماهیانه و اطمینان از سلامتیت،تو را نزد پزشک بردیم.

خدا را شکر ،همه چیز خوب و رضایت بخش بود.قرار شد که پدر،شما را بغل کند و من کیف او را بگیرم.آخر بغل کردنت کمی برایم سخت است.

وقتی کیف پدر را در دست گرفتم ، تازه فهمیدم چه کلاهی سرم رفته.خیلی سنگین بود.

چاره ای نداشتم  زیرا تبادل صورت پذیرفته بود.

به خانه که رسیدیم ، ساز مخالف را کوک کردی و زدی زیر گریه.ترفند های من هم موثر واقع نشد.خسته و بی حوصله ،مانده بودم که چرا آرام نمیشوی؟

باز هم پدر به دادمان رسید.تو را به اتاقت برد و پس از مدتی در آغوشش آرام گرفته و خوابیدی.

این بار هم یک هیچ به نفع پدر

دیشب دستهایت را در دست گرفته بود.لحظه ای به فکر فرو رفت و بعد گفت:

بزرگتر که شود ،دیگر دستش در دست من جانمیشود.

دلم گرفت.

آرزو کردم بزرگ شوی ،قد بکشی،ولی نه آنقدر که دستهایت در دست پدر جانشود.

پسرم؛

به اندازه همه بزرگواریهای پدرانه،برای پدرت کوچکی کن و دوستش بدار،آنچنان که او عاشقانه دوستت دارد.