کاش مهرکودکانه امروزت را در خاطره فردا قاب کنم

پسر خوبم محمد طاها

شاید نوشته های امروزم کمی بوی دلتنگی بدهد مادر

پسر خوبم محمد طاها

شایدنوشته های امروزم کمی بوی دلتنگی بدهدمادر.ولی برایت می نویسم به یادگار.

یادگاری از روزهای پائیزی یک مادر.از ناگفته های دل دردمندی که در سکوت شیشه ای اشک ،مچاله میشود و خاموش میگردد.

پسر خوبم:

میدانم که در آینده ای نه چندان دور ،کودکیهای معصوم امروزت را گم میکنی و به اصطلاح بزرگ میشوی.قد میکشی ،مستقل میشوی  و لالایی های امروز مرا فراموش میکنی.

یادت میرود گرمی آغوشم را،دلواپسی ها و نگرانی هایم را .

از خاطرت میرود گرمی دستهایی که اشک از گونه ات پاک میکرد ،و چشمهای خسته ای که چشم به راه آمدنت ،خواب را از یاد میبرد.

همه را از یاد میبری ،حتی مادریم را.

شاید روزی برسدکه اشک دیده ام را بفروشی به بهای اینکه دیده دیگری تر نشود و تنهایم بگذاری که مانع خوشبختیت نباشم.

نفس مادر:

باید مادر باشی تا بدانی قمار باز پاک باخته یعنی چه؟

بایدمادر باشی تا بدانی هیچ مهری مانند محبت مادر پاک و بی آلایش نیست.

هیچکس نیست که مثل مادر تو را فقط برای خودت بخواهد،هیچکس.

ولی افسوس که خیلی ها ...    .

بگذریم.حرفهایی روی دلم سنگینی میکند که بیان نکردنش به از گفتنش.

میدانم که تلخ نوشتم.ولی به قول خواجه شیراز

کی شعر تر انگیزد      خاطر که حزین باشد

عزیز دلم:

فردا که بزرگ شدی من وپدرت رابه هیچ بهایی کوچک نکن.یادت نرود که خشت خشت لحظه های خوبمان را روی هم گذاشتیم تا ستون قامتت سترگ شود.

آینده ار آن توست گلم.پیش برو.ولی یادت نرود کسی در انتهای کوچه زندگی  ،باچشمانی خسته ،ایستاده و زیر لب برایت و ان یکاد میخواند تا برگردی.

منتظرم نگذاری گلم که مادر تاب فراق کودکش را ندارد.راستی لالایی هایم را در فراموشی فردا جانگذاری نفسم.

پی نوشت ها:

روز 22 بهمن ماه خاله مژده نازنین به همراه همسر و پسر گلش به شیراز آمدند.پسر خاله مسیحا تو را بسیار دوست داشت و بسیار زیبا و خالصانه به تو ابراز محبت میکرد.

روزهای خوبی را در کنار هم گذراندیم.لحضه های خوبمان به سرعت سپری شدند و روز جمعه  27بهمن خاله به مشهد بازگشت.

خواهر از جان عزیزترم:

زنده باشی و پایدار.پسر خوبم مسیحا،دوستت دارم گل پسرم.