کاش با شما کودکی کنم

سلام دوستان عزیزم

دیرگاهی است که اینجا نیامده ام و کلبه سوت و کور دست نوشته ها را  غبار روبی نکرده ام. 

هرچند عذری تکراری است ولی واقعا گرفتاری مجالی باقی نمیگذارد. 

علی کوچک ما خیال مدارا ندارد و همچنان نق نقو و بهانه گیر است واین سیر مدام و شیوه نا تمام گاه مرا در هم میشکند. 

از خدا میخواهم صبرم را افزون کند. 

در این مدت اتفاقات زیادی رخ داده که تا حد ممکن و جایی که حافظه یاری کند می نگارم. 

مهمترین مساله پیش آمده ، تصمیم من برای به مهد رفتن پسر نازنينم محمد طاها بود ، تا هم او در فضایی کودکانه اوقاتی را سپری کند و هم من نیروی بیشتری را روی علی متمرکز کنم. 

روز 29 تیر 1394 پسر گلم برای اولین بار از من دور شد و به مهد رفت. 

مهد کودک پدیده که بالاتر از خیابان منوچهری و نرسیده به پارامونت قرار داشت. 

پسرم به همراه پدر مهربانش ، کیف بر دوش نهاده عازم مهد شد. 

دو روز نخست خوب بود و راضی ولی از روز سوم اعلام کرد که دوست ندارد به مهد برود و آنجا او را دعوا میکنند. 

ما هم پیگیر شدیم و مربی مربوطه به کل منکر شد و اعلام کرد که بچه خیالبافی کرده. 

دوباره پسرم را با اینکه مطمئن بودم حقیقت را میگوید و ابدا اهل خیالبافی نیست ، روانه مهد کردم. 

چند روز بعد باز روز از نو و روزی از نو. 

در همین گیر و دار ، خواهر از جان عزیز ترم به همراه خانواده همسرش به شیراز آمدند ( هفته گذشته )و خواهر شوهر خواهرم که 8 سال سابقه مربی گری مهد را داشت ، تلنگری به من زد که واقعا سپاسگذارش هستم و من تازه به دلیل و علت پرخاشگر شدن پسرم پی بردم.

حسنای عزیز نکته ای را برایم بیان کرد که بسیار جالب توجه است وآن این بود که خودت مربی کودکت باش و با او بچگی کن.

این حرف چونان فریادی مرا از خواب بیدار کرد.

و یاد حدیث پیامبر عزیز که همین مضمون را دارد افتادم.

خلاصه اینکه همان شب بعد از بحثی طولانی که تا اذان صبح به طول انجامید ، تصمیم گرفتم که دیگر پسرم را به مهد نفرستم . در عوض خودم هم بازی هر دویشان شوم.

حسنا جان هم قول داد که جدیدترین کتابها و وسایل کمک آموزشی  و شیوه های بازی با کودکان را از طریق شبکه های اجتماعی برایم ارسال کند. 

این خلاصه ای ازماجرای مهد رفتن پسرم بود. 

از آن روز که در کنارم مانده و خودم هم بازیش شده ام دوباره صبور و مهربان شده و من خدا را شکر میکنم که به اشتباهم ادامه ندادم. 

در فرصت های بعد باز برایتان از تجربه های کسب شده می نویسم. 

تا دیداری دوباره خدا یاورتان